Venster sluiten

Dagboek

laatste reisverslag

Zaterdag 16 augustus 2014

03-08-2014

Om 8 uur gingen we ontbijten en net als de eerste nacht in Ghana, versliep ik me de laatste nacht ook. Om 8.10 uur werden Noortje en ik gewekt door een op de deur bonkende Dick. We trokken snel wat kleding aan en liepen naar buiten waar wat tuinstoelen stonden en broodjes bread&egg lagen. We dronken er wat lipton thee bij en daarna gingen we onze koffers inpakken, want om 10.00u moesten we de kamers uit. Sommigen wouden nog douchen, maar helaas... er was geen water. De koffers hebben we allemaal in een kamer gezet, ik waste de kopjes af en toen was het wachten. En wachten. Het duurde zolang voor iedereens gevoel. Rond 1 uur vertrokken we naar dezelfde kunstmarkt als waar we de eerste dag waren, om de laatste souvenirtjes nog bij elkaar te sprokkelen. Brian wou graag een trommel (wat hij ook vond) en kreeg een super gaaf schaakbord van Dick en Jaap, omdat hij die van hem had verloren. Voor de rest was het vooral armbandjes, schilderijtjes, shirts, messen, beeldjes en tassen. De mensen leken opdringerige dan de vorige keer, ook waren er meer toeristen (blanken). Soms was het even goed zoeken en kijken waar het het mooist/goedkoopst was, aangezien alles op elkaar lijkt is een winkeltje soms moeilijk terug te vinden. Wat ook opviel, was dat het onderhandelen steeds makkelijker ging. Je begint gewoon belachelijk laag en krijgt het dan uiteindelijk nogsteeds voor bijna niks. Bijvoorbeeld: je wilt 8 armbandjes, zij zeggen 45 cedis en ik zeg 10. Met een beetje gezeur heb je het uiteindelijk voor 20 cedis, dit delen door 4 is 5 euro voor 8 armbandjes. Nadat we wat op een terras gedronken hadden en iedereen alles souvenirs binnen had gingen we opweg naar het hotel. Onderweg stopten we bij een Pizza In omdat iedereen al best wel trek had, niet gek als je bedenkt dat het al 4 uur was en het ontbijt om 8uur naar binnen is gegaan. Ik bestelde een pizza met kip, ui en champignons (aangezien er van de 7 pizza’s waar je uit kon kiezen, 4 niet waren blijft er weinig keus over) het smaakte wel echt heel goed! Sommigen namen nog een ijsje na en vervolgens reden we naar het hotel om dingen over te paken in de koffers. Sommige mensen hadden in de 2de koffer nog wat ruimte over zodat er wat van mensen met weinig ruimte of 1 koffer bij in kon. We pakten de bus voor de allerlaatste keer in en gingen met een somber gevoel en onze meereisnegers in de bus zitten naar het vliegveld. Daar was het koffers afgeven en nog even voor het laatst was drinken ergens buiten. We namen afscheid van Patrick en Maxwell. Patrick deed dit op een gepaste manier, hij had nog maar net het knuffelrondje afgemaakt en hij werd alweer gebeld. En damn, wat bellen Ghanezen veel. Na een groepsknuffel en het uitwisselen van emails en nummer was het dan echt voorbij. We liepen terug naar het vliegveld en gingen langs de ambassade etc. Toen was het alleen nog wachten op het boarden. We reden met een bus naar het vliegveld toe om vervolgens onze laatste stappen op Ghaneze grond te zetten.
 

Veel liefs, Mariska

 

 

 

 

4 augustus ’14

Voor vele van ons werd het een slapeloze nacht in het vliegtuig. Maar er was genoeg tijd om met een beetje geluk wel drie films te kijken. Toen we op Schiphol aankwamen was het even zoeken naar onze koffers en toen werden we vervolgens warm onthaald door onze familie met bloemen en ballonnen. We gingen de bus in en werden aan alle kanten ondervraagd over onze ervaringen en indrukken. De croissantjes met kaas werden dankbaar aangenomen en gegeten. Terug in Hengelo kwamen we aan bij ons oude schooltje, na een groepsfoto, dit keer gemaakt door allemaal blanke mensen,  heel veel knuffels en lieve woorden, was dit toch echt het einde van onze reis, tot mijn grote spijt want ik heb er echt heel erg van genoten. Maar het werd tijd terug te gaan naar onze eigen huizen, en nog lekker nagenieten van onze reis. 

 

Heel erg bedankt iedereen!

Elske Borneman

 

Tags:

Reacties

Er zijn nog geen reactie(s). Laat als eerste een bericht achter.